ΠΡΕΒΕΖΑ: Αφιέρωμα στον Γιώργο Συμπάρδη

ΣΑΒΒΑΤΟ 26/1/2013, ώρα: 19:00 στην «ΟΙΚΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ» (Σαπουντζάκη 6)
Η Ατραπός του βιβλίου υποδέχεται τον Γιώργο Συμπάρδη!
Το μυθιστόρημά του  “ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΑΜΟΥ” βραβεύτηκε με το ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 2012, το ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ και το ΒΡΑΒΕΙΟ λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα και το έργο του:
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΤΖΙΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Άνετα μπορούμε να τοποθετήσουμε τον Γιώργο Συμπάρδη ανάμεσα στους πέντε, ας πούμε, σημαντικότερους μυθιστοριογράφους της μεταδικτατορικής περιόδου.
Η «Υπόσχεση γάμου» εκτυλίσσεται στην Καλλιθέα, στο Φάληρο, στα Πετράλωνα, στον Ταύρο. Στις σελίδες της παρελαύνουν γύρω στα τριάντα πρόσωπα – άντρες, γυναίκες, παιδιά, μεσήλικες, εργαζόμενοι, συνάδελφοι, φίλοι, γονείς, πεθερικά. Τι είναι εκείνο που κάνει κάποιους ανθρώπους να βρίσκονται αιωνίως κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο κι άλλους να διασταυρώνονται απλώς και να φεύγουν; Η «Υπόσχεση γάμου» είναι ένα πυκνότατα υφασμένο χρονικό χειρονομιών, κινήσεων, εντυπώσεων και υποθέσεων. ..Γιατί τη διαβάζουμε; Γιατί ο συγγραφέας βάζει ένα στοίχημα και το πετυχαίνει. Να δημιουργήσει μέσα από τα περίπου αδιάφορα για τα οποία μιλάει, έναν ρυθμό που παραπέμπει στην αδιαφανώς τετριμμένη λέξη ζωή.»
ΝΙΚΟΣ ΞΙΔΑΚΗΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Η  «Υπόσχεση γάμου» είναι μια οδυνηρή επισκόπηση της ελληνικής κοινωνίας, των πιο μαζικών στρωμάτων της… τόσο αντιηρωικών και τετριμμένων, που δεν θέλει να τα δει και να τα ιστορήσει η σημερινή ελληνική τέχνη, δεν θέλει καν να γνωρίζει την ύπαρξή τους … Ο Γ. Συμπάρδης, απεναντίας, προγραμματικά σχεδόν, από το πρώτο του βιβλίο βυθίζει το βλέμμα του σε αυτή την «αόρατη», την πανταχού παρούσα, μικροαστική Ελλάδα και ακολουθεί τους ανθρώπους της, τους ζωγραφίζει, τους παρακολουθεί, τους ακούει, αναμεταδίδει τους φόβους και τα πάθη τους, τον χαμηλοτάβανο κόσμο τους. ..
Η «Υπόσχεση γάμου» περιγράφει τη ζωή ως διαρκή κρίση, ως δοκιμασία. Σκύβει πάνω απ’ τις ζωές των μικρών και ασήμαντων ανθρώπων. Πηγαίνει τόσο κοντά ώσπου τις γυρνάει απ’ την ανάποδη: και τότε φανερώνονται, μέσα από μικρές εκλάμψεις, το παράδοξο της ζωής, τα κρυμμένα μυστικά, οι ψυχαναλυτικές συμπτώσεις, η ζωή σαν ζαριά. Αλλά και οι στρατηγικές επιβίωσης, η αντοχή των αδύναμων, η συχώρεση της θηριωδίας, η αποδοχή του βίου σαν θαύμα και σαν βάσανο.
Η ανάγνωση ξεγελάει στην αρχή, με την ηθελημένη, αβάσταχτη πεζολογία του βιβλίου. Πολύ σύντομα, μαγνητίζει: οι ζωές των άλλων είναι η δική σου ζωή. Διαβάζεται σαν μακρύς αναστεναγμός.»