Η Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας παρουσιάζει σε επανέκδοση το αριστούργημα του Σαίξπηρ Άμλετ

σε σκηνοθεσία ΓΚΡΙΓΚΟΡΙ ΚΟΖΙΝΤΣΕΦ στην καλύτερη μεταφορά του στην οθόνη

Το διασημότερο έργο του ΣΑΙΞΠΗΡ
στην κορυφαία του κινηματογραφική απόδοση

Με τον κορυφαίο ηθοποιό
που το όνομά του ταυτίστηκε με τον ‘Αμλετ,
ΙΝΟΚΕΝΤΙ ΣΜΟΚΤΟΥΝΟΦΣΚΙ

Ο Άμλετ του Κόζιντσεφ πεθαίνει, ακριβώς,
για να προστατέψει την αξιοπρέπεια του
απ΄τη σαπίλα του «βασιλείου της Δανίας».
Η αυτοκτονία του είναι μια πράξη διαμαρτυρίας και όχι υποταγής
 
·         Ειδικό βραβείο επιτροπής Φεστιβάλ Βενετίας 1964
Βραβείο Sutherland Trophy
·         Βραβείο από το Βρετανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο 1964
·         2 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα
(Καλύτερης Ταινίας-Καλύτερου Ξενόγλωσσου Ηθοποιού)

Αν υπήρχε ένας, ανάμεσα στις δεκάδες ως τώρα μεταφορές του σαιξπηρικού έργου στη μεγάλη οθόνη, ο οποίος να στέκεται “ισότιμα” απέναντι στον Λόρενς Ολίβιε, αυτός δεν είναι άλλος από τον «Άμλετ» του Κόζιντσεφ – και φυσικά του αξεπέραστου, για πολλούς κορυφαίου ηθοποιού, Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι.
Ο “Άμλετ” (1964) του Γκριγκόρι Κόζιντσεφ θεωρείται η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ.
Συμμετείχαν οι κορυφές των τεχνών και των γραμμάτων της εποχής.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η μετάφραση ήταν του Μπόρις Πάστερνακ και η μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς.
Κάποιοι κριτικοί κατατάσσουν την ταινία στις δέκα καλύτερες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η μνημειακή ερμηνεία του Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι στον πρωταγωνιστικό ρόλο σηματοδότησε την ιστορία της υποκριτικής του 20ου αιώνα.
Ο σοβιετικός σκηνοθέτης, μένοντας απόλυτα πιστός στο θεατρικό κείμενο, ερμηνεύει τις πράξεις του διασημότερου σαιξπηρικού ήρωα κάτω από μια ιστορική όσο και υπαρξιακή οπτική. Ο Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι υπήρξε, κατά γενική ομολογία, ο μεγαλύτερος Άμλετ όλων των εποχών. Ο ηθοποιός που υποχρέωσε τον έτερο μεγάλο Άμλετ, τον Λόρενς Ολίβιε, να υποκλιθεί στην ανωτερότητά του.
Ο κινηματογραφικός ΑΜΛΕΤ του Κόζιντσεφ ολοκληρώθηκε το 1963 και προβλήθηκε το 1964, μετά από οκτάχρονη επεξεργασία του σεναρίου. Τα γυρίσματα διήρκεσαν δύο χρόνια. Η σοβιετική εκδοχή του διάσημου σαιξπηρικού έργου αποτέλεσε την εθνική συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης στον εορτασμό των 400 χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα.

Η τραγική ιστορία του πρίγκιπα Αμλετ αποτελεί, πολύ περισσότερο από δράμα και τραγική αναπαράσταση, ίσως το κορυφαίο φιλοσοφικό ποίημα που γράφτηκε ποτέ. Στις μύχιες πτυχές των σημαινομένων του κειμένου συγκρούονται διαλεκτικά το είναι και το φαίνεσθαι, η υπέρτατη γνώση και η άγνοια, η απόλυτη αλήθεια και η πλασματική απεικόνιση του κόσμου, η δράση και η αδράνεια, «η ύπαρξη και η ανυπαρξία». Το έργο κατακλύζεται από την οργή και την εκδικητική μήνι του Αμλετ, συναρθρώνοντας έναν στοχασμό για την αιματηρή πορεία της ανθρωπότητας, μια διαλεκτική περί αυτοδικίας. Η απόλυτη γνώση του Αμλετ, που αποτελεί «ύβρη», εκφράζεται ως «τρέλα» και αντιμάχεται την ανθρώπινη – φαινομενική σοφία. Ο Πολώνιος αναφέρει χαρακτηριστικά για τη νοητική κατάσταση του Αμλετ: «Πάλι καλά που συχνά η τρέλα βρίσκει τον στόχο, εκεί όπου υγεία και μυαλό αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα τόσο τέλεια».

Δελτίο Τύπου της Newstar