Το εργοστάσιο της Lee Cooper στο Θεσπρωτικό Πρεβέζης, άνοιξε το 1978 απασχολώντας 130 εργαζόμενους και ήταν μια υγιής και καλή επιχείρηση τα πρώτα χρόνια. Κατασκεύαζε τζιν κυρίως παντελόνια και φούστες, έχοντας δημιουργήσει – σε σχετικά σύντομο διάστημα – αρκετά καλό όνομα στην τότε μόδα.
Ο σχεδιασμός ήταν να ανοίξει και 2ο εργοστάσιο μέσα στη 10ετία του ’80, καθώς υπήρχαν οι προετοιμασίες. Μάλιστα, όπως τονίζει στο Liberal σημαίνων στέλεχος τότε της εταιρείας, «το προσωπικό στέλνονταν στη Μάλτα για εκπαίδευση. Υπήρχε δηλαδή φροντίδα και αξιοσημείωτη για την εποχή μέριμνα και επαγγελματισμός».
Η εταιρεία έκλεισε στις αρχές της 10ετίας του ’80 για λόγους που συνδέονται με την πολιτικοκοινωνική κατάσταση και την ευρύτερη κουλτούρα που διαμορφώνονταν τότε και εξαπλώνονταν σ’ όλη την επικράτεια ως ένα πέπλο που κάλυψε και κυριάρχησε στα πάντα!
Όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες, έκλεισε λόγω του… καταχρηστικού συνδικαλισμού και των διαρκών απεργιακών κινητοποιήσεων, που εξουθένωσε τα οικονομικά αποθέματα και τη δυναμική της επιχείρησης.
Μια ακόμη… πονεμένη ιστορία λανθάνοντος και… άρρωστου συνδικαλισμού, με διαρκείς επισχέσεις εργασίας, «βέτο» σε κάθε προσπάθεια της διοίκησης για αλλαγές ή συμμάζεμα, με λίγα λόγια διαρκή εμπόδια στις όποιες πρωτοβουλίες προσπαθούσε να λάβει το management. Ήταν η εποχή που βασίλευαν τα εποπτικά συμβούλια που έκαναν κουμάντο στις επιχειρήσεις, ενώ ρόλο έπαιξαν και κάποιοι τυχοδιώκτες δικηγόροι για ίδιον όφελος.
Όπως τονίζουν άνθρωποι που μένουν μόνιμα στην Πρέβεζα και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα την κατάσταση, έκτοτε – και σε συνδυασμό με κάποιους άλλους ευρύτερους παράγοντες – (άλλωστε όλη η επαρχία απαξιώθηκε), η περιοχή υποβαθμίστηκε τα μέγιστα.
Έφυγαν όλες οι διοικητικές – οικονομικές υπηρεσίες, και γενικώς η περιοχή άρχισε να υπολειτουργεί, χτυπώντας εύλογα έκτοτε… ρεκόρ στην ανεργία στη χώρα!
πηγή : Liberal.gr
Μέλος με Α.Μ. 13363
